Βασισμένο στο «Η μελαχρινή και η ξανθιά» του Λουίς Σεπουλβέδα (από το βιβλίο «Χρονικά του περιθωρίου» των εκδόσεων Όπερα σε μετάφραση Αχιλλέα Κυριακίδη).
Γαλλία, αρχές του εικοστού αιώνα.
Ιλεγκαλιστές αναρχικοί και τεχνολογικές καινοτομίες της εποχής.
Γρήγορα αυτοκίνητα, απαλλοτριωμένα από μπουρζουάδες, και ληστείες τραπεζών.
Πρωτοποριακά πιστόλια Browning και ατομική εξέγερση.
Το κυνήγι της Ουτοπίας και το κυνήγι από την Ασφάλεια.
Η ιστορία αυτού που το αστυνομικό ρεπορτάζ της εποχής βάφτισε «συμμορία Μπονό».
Η ιστορία, σε noir φόρμα, του Οκτάβ Γκαρνιέ, του Ζιλ Μπονό, του Ρεϊμόν Καγιεμέν, του «Πλατανό» και των συντρόφων τους.
Δίχως ίχνος μεταμέλειας… (Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)
«Το όνομά σου σύντροφε;» ρώτησε εγκάρδια.
«Το όνομά μου είναι Antonio Bonilla», και έκανε παύση. «Είμαι υπό κράτηση;»
«Όχι βέβαια. Είσαι εδώ για να απαντήσεις σε κάποια ερωτήματα» απάντησε ο Duran. «Πού «υπηρετείς» σύντροφε;»
«Είμαι με τη φάλαγγα Ντουρούτι» απάντησε ο Bonilla. Ο τόνος της φωνής του ήταν ευθύς και ευγενικός. «Φτάσαμε στη Μαδρίτη πριν από δύο μήνες, στις 15 Νοέμβρη, από το μέτωπο της Αραγονίας. Με το που φτάσαμε, λάβαμε θέσεις στην πανεπιστημιούπολη καθώς εκεί μαίνονταν οι μάχες. Ήταν ένα σφαγείο. Χάσαμε τους μισούς άντρες μας μέσα σε πέντε μέρες».
«Πες μου τι συνέβη στις 19 Νοέμβρη;» ρώτησε ο Duran. Ο Bonilla τον κοίταξε με ένα μείγμα σκεπτικισμού και φόβου στα μάτια του.
«Τι εννοείς;»
«Ξέρεις πολύ καλά σε τι αναφέρομαι. Παρ’ το από την αρχή σε παρακαλώ. Τι έγινε εκείνη τη μέρα;» (Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)
palaioKINIMATOpoleio 